สุภาษิตที่ ๗ ธรรมศึกษาชั้นโท ระดับประถมศึกษา
- บุญกิริยาวัตถุ ๓
- อานิสงส์การให้ทาน ๕
- เรื่องอื่นๆ (ที่เกี่ยงข้อง)
ทาน คือ การให้ การสงเคราะห์ช่วยเหลือแบ่งปันแก่กันและกัน เป็นเรื่องที่ดีงาม เป็นสิ่งที่ควรทำ เป็นการแสดงถึงความเป็นผู้มีน้ำใจมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ คนที่ให้อะไรก่คนอื่นได้นั้น นับว่าเป็นคนที่น่ายกย่องนับถือ เพราะทำสิ่งที่ทำได้ยาก ต้องมีใจเสียสละจริงๆ จึงจะทำได้
ทาน ๒ ประเภท คือ
๑. อามิสทาน การให้วัตถุสิ่งของ เรียกว่า ทานวัตถุ เช่น อาหาร น้ำ เครื่องนุ่งห่ม ยานพาหนะ ดอกไม้ ของหอม สบู ยาสีฟัน ที่นอน ที่อยู่อาศัย ประทีปโคมไฟ เป็นต้น และ
๒. ธรรมทาน การให้ความรู้ ให้ข้อแนะนำในการดำเนินชีวิต เพื่อชักนำบุคคลให้เว้นจากความชั่ว ให้ทำแต่ความดี ประพฤติตนสุจริตยุติธรรม เป็นต้น
อานิสงส์ของการให้ทาน ๕ ประการ
๑) เป็นที่รักของคนหมู่มาก
๒) บุคคลย่อมคบหา
๓) เป็นคนที่มีชื่อเสียง
๔) เข้าสู่สมาคมใดย่อมองอาจไม่เก้อเขิน
๕) หลังจากตายไปย่อมเกิดในสุคติภูมิ
ทานที่อุทิศให้จะสำเร็จได้
คือตามความเชื่อในเรื่องของการทำบุญ ต้องมีองค์ประกอบดังนี้
๑.ญาติมิตรที่มีชีวิตอยู่ทำบุญแล้วอุทิศไปให้
๒.ผู้ล่วงลับไปแล้วนั้นไปเกิดเป็นปรทัตตูปชีวิเปรต (เปรตที่เป็นอยู่ได้ด้วยอาหารที่ผู้อื่นอุทิศไปให้)
๓.เปรตนั้นต้องอนุโมทนาในส่วนบุญนั้นด้วย เมื่อครบองค์ประกอบตามที่กล่าวมานี้ ทานที่อุทิศไปให้แต่โลกนี้ย่อมสำเร็จแก่ผู้ตายไปแล้ว
สำหรับ "การเขียนแต่งเรียงความแก้กระทู้ธรรม" ของนักเรียนแต่ละคนจะไม่เหมือนกันนะครับ ขึ้นอยู่กับทักษะในการเขียนถ่ายทอดความรู้ได้มากน้อยกว่ากัน นักเรียนที่ขยันหาความรู้และหมั่นฝึกฝนฝึกเขียน ย่อมจะมีทักษะในการเขียนกระทู้ได้ดีกว่าผู้ที่ไม่มีความรู้หรือขาดทักษะในการเขียน ดังนั้น ในตัวอย่างการเขียนแต่งกระทู้ธรรมที่แนะนำไว้นี้ เป็นตัวอย่างไว้ให้ได้ศึกษา นักเรียนจะได้รู้แนวทางในการเขียน และเข้าใจบทสุภาษิตที่จะต้องเขียนแต่งกระทู้มากขึ้น และนำไปหัดฝึกเขียนกระทู้ธรรมของนักเรียนต่อไป {alertInfo}